මතකයන් දිගේ....

අපි හැමෝටම අපිටම කියල ලෝකයක් තියනවා.

ඒ ලොකේ ඉන්නෙ, සුලු චරිත ගානක්. සමහරවිට ඔයයි මායි විතරක් වෙන්නත් පුලුවං.

එක පුද්ගලයෙක්ගෙ වෙන්ව යාමක් ජීවිතයට තදින්ම දැනෙන්න ඒක ලොකු හේතුවක් වෙන්න ඇති.

තෙත ඉහුන සුළඟ යට

ඉරා පද එකින් එක

විසිකරමි

බොල් සුලඟට

ඇහිදගන්නට

නුඹට

සුවඳකට ඇමිණ එන

මතක සලකුණු අතර

අතරමන් වෙන්න

පාර පෙන්වන්නද නුඹට

මොහොතකට

එහෙම එක මොහොතකට

නුඹ යන්න....

කිසිවකුත් නොඇසු ලෙස

කිසිකුත් නොදුටු ලෙස

පුරුදු තනිකම

උරුම කර මට...

නුඹේ වෙන්වීම මට තදින්ම දැනෙන්න ඇත්තෙ නුඔ මගෙ ලෝකෙම නිසා වෙන්න ඇති. යන්න යද්දිත් තවත් නුඹ ලඟම ඉන්න හිතෙන්නෙත් ඒ නිසාම වෙන්න ඇති....

ඒත්........


ලබන සතියට .....